13 januari 2016
‘De hemelse roeping hoor je bijna nergens.’

Paulus bracht het naar voren in Efeziërs, door God geïnspireerd.
Aan de vertalingen merk je, dat vertalers ermee zaten. Ze had-
den er geen zicht op. In het christendom is het verworden tot
‘dat je naar de hemel gaat als je sterft’. Nu zit daar een mini-
maal stukje waarheid in, doordat het woord ‘hemel’ gebruikt
wordt. Maar wat de ekklesia (lichaam van Christus) werkelijk
gaat doen, daar is geen zicht op.

‘Dat maakt Efeziërs wel duidelijk, ja.’

En de gelovige gaat, wanneer die is gestorven, niet direct naar
de hemel. Want dood is gewoon dood, geen bewust voortbe-
staan. Pas in de opstanding bij de bazuin van God wordt de ge-
lovige opgewekt en zal de Heer ontmoeten in de lucht en daar-
na gaat die gelovige pas naar de hemel. Niet eerder. Alle gelo-
vigen zullen samen, tegelijk, met kracht weggenomen worden
van de aarde.

‘De hoge roeping maakt je nederig.’

Dat zeer zeker. Wanneer je iets gaat beseffen van het feit, dat
je geroepen bent, maakt het je ootmoedig. Bij dat lichaam te
mogen horen. Hoe is het mogelijk! Dat is het complement van
Christus, wat Hem compleet maakt. Daarbij zijn. Wat een ge-
nade en heerlijkheid. Dat maakt je dankbaar aan de Vader, die
alles in Zijn hand heeft en je liefheeft.